کد مطلب:90266 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:255

در جمله ی بعد كه عطف به این جمله است، می فرماید: خداوند آنها را در مواضع تعیین شده، در دنیا جای داد. یعنی هر كس به آنچه را كه در حكمت بالغه اش صلاح او را دید، فقر، غنا، اولاد، جاه، صحت، مرض، تثبیت نمود، چرا كه قبل از عالم خلق (عالم طبیعت) عوالم دیگر، مانند عالم غیب عالم امر خزائن الله، عقول، ارواح، وجود دارد كه مقدرات این عالم، از آنجا (عالم امر) منبعث گردیده با وساطت علل و اسباب، به مخلوقات ایصال می گردد.

و به عبارت دیگر، در گستره ی علم الهی، هر چیز و هر كس، بدون حد و قید و زمان و مكان وجود دارد (نسبت ایجادی) كه پس از وصول به عالم دنیا (عالم خلق) كه در معرض كون و فساد و خلع و لبس است، در شرایط خاص زمان و مكان و حدود و قیود، قرار می گیرد و در عالم مثال كه عالمی لطیف تر، نسبت به عالم اجسام است، هر چه در این عالم به نظر می آید، نظیر آن در آنجا نیز وجود دارد، گواه بر این گفتار، اشعار ذیل است كه می گوید:

چرخ با این اختران نغز و خوش زیباستی
صورتی در زیر دارد آنچه در بالاستی

[صفحه 71]

صورت زیرین اگر بر نردبان معرفت
بر رود بالا همان با اصل خود یكتاستی

در نیابد این معما هیچ فهم ظاهری
گرچه بونصر ستی گر بوعلی سیناستی

(میرفندرسكی)

صفحه 71.